بررسى کارکردها و پیام‌هاى معنایى جناس در شعر صفى الدین حلى (بررسى موردى مدایح نبوى (ص) و اهل بیت (ع))

کارکرد جناس و انواع آن در متون ادبى فقط تزیین لفظى نیست، بلکه جناس غالبا مفاهیمى را افاده مى‌‌کند که اثر زیادى در درون مخاطبان برجاى مى‌گذارد و صاحب متن ادبى آن را آگاهانه یا نا آگاهانه به منظور متمایل کردن آنان براى پذیرش آراى خود و دست‌یابى به حمایت و تأیید مواضعش توسط آنها، به کار مى‌برد و البته موجب انسجام متن نیز مى‌شود. صفى الدین حلى یکى از بارزترین شاعرانى است که انواع آرایه­هاى بدیعى و به خصوص جناس را در مدایح نبى اعظم (ص) و اهل بیت گرامى‌اش (ع) استعمال کرده است و به نظر مى‌رسد که این نوع آرایۀ بدیعى، اهمیت و جایگاه کم­نظیرى در این دسته از اشعار او داشته باشد، لذا در مقالۀ پیش رو بر آن شدیم تا با روش توصیفى تحلیلى این دسته از شعرهاى او را از این زاویه بررسى کنیم. در پایان به این نتیجه رسیدیم که آرایۀ جناس در این قصاید از چند جهت در خدمت معنا قرار گرفته است، از جمله: تأکید بر مقصود، کسب اعتماد و پذیرش و تأیید مخاطب، تأثیر درونى مثبت بر مخاطب، دلالت بر تناسب، تشابه، تفاوت یا تضاد، و همچنین گاهى انواع جناس در غنا بخشیدن به صور خیال در قصاید و انسجام آنها در محورهاى عمودى و افقى نقش داشته است.